Pianista zagrał w galerii przy akompaniamencie innych muzyków, a utalentowana śpiewaczka dała popis swoich umiejętności w operze.

 Przekonaj się, ile włoskich słów już znasz, czyli słów kilka o zapożyczeniach z języka włoskiego w języku polskim.

Język polski i język włoski, choć wywodzą się z dwóch zupełnie różnych rodzin językowych, mają ze sobą kilka wspólnych elementów. Jednym z nich jest niewątpliwie leksyka. Stało się tak za sprawą przyczyn historycznych. W okresie Renesansu na wniknięcie italianizmów do języka włoskiego wpłynęły nie tylko przyjazdy włoskich artystów, kupców, rzemieślników do Polski, ale także studia polskiej inteligencji na włoskich uniwersytetach, znaczące też były pobyty turystyczno- rekreacyjne we Włoszech polskiej szlachty.

Polska, szczególnie w okresie Renesansu, chętnie korzystała z włoskiego dorobku, co skutkowało nie tylko inspiracjami w architekturze, rzeźbie, malarstwie ale również ewolucją w samym języku – często brakowało odpowiedniego terminu na nowe zjawisko, przez co był on przejmowany w oryginalnej formie lub adaptowany do pisowni języka polskiego. Moda na italianizmy trwała do XVIII wieku w Polsce.

Dziś fenomen ten możemy nadal zaobserwować w wielu słowach. Poniżej znajduje się zestawienie najciekawszych polskich terminów wraz z ich włoskim odpowiednikiem (często identycznym) podzielonych na kategorie. Uwaga! Lista takich wyrazów jest znacznie dłuższa.

MUZYKA, SZTUKA, BUDOWNICTWO:

ALLEGRO – WŁ. allegro (wesoły) – wyraz odnosi się do tempa muzycznego,
AKWARELA – wł. acquerella, od włoskiego acqua – woda – to technika malowania farbami na bazie wody
AKOMPANIAMENT – wł. accompagnamento, od accompagnare – towarzyszyć – towarzyszenie na instrumencie soliście lub zespołowi
AUTOSTRADA – wł. autostrada
BARBAKAN – wł. barbacane – obronna budowla na planie koła
COKÓŁ – wł. zoccolo – podstawa rzeźby lub pomnika
DUET- wł. duetto -zespół złożony z dwóch osób
FRASZKA – wł. frasca – błahostka
GALERIA – wł. galleria – miejsce, w którym wystawia się dzieła sztuki
KONTRAST – wł. contrasto – przeciwieństwo
KOSTIUM – wł. costume
MAKIETA – wł. macchietta – przestrzenny model obiektu
MASZKARA – wł. maschera – potwór, straszydło, dawniej w j. polskim również maska, w j. włoskim obecnie to główne znaczenie
OPERA – wł. opera – praca, czynność, dzieło, w j. polskim opera jako budynek lub utwór muzyczny
PAŁAC – wł. palazzo -okazała siedziba władcy lub możnego pana, obecnie w j.włoskim również kamienica
PASTEL- wł. pastello – miękka kredka, technika malarska dająca łagodną kreskę
PIANISTA – wł. pianista
PERGOLA – wł. pergola
SOPRAN – wł. soprano – najwyższy głos żeński
STUDIO – wł. studio – miejsce nagrań dźwiękowych, w j. włoskim również prywatny gabinet, np. studio dentystyczne
SZKIC – wł. schizzo – projekt, rysunek

KUCHNIA:

BROKUŁ – wł. broccolo
POMIDOR – wł. pomodoro
AL DENTE – wyrażenie przyimkowe dotyczące sposobu przygotowania
KALAFIOR – wł. cavolfiore
PARMEZAN – wł. parmigiano
SZPARAGI – wł. gli asparagi
CUKINIA – wł. zucchina
PASTA, ESPRESSO, CAPPUCCINO, MOZZARELLA, PROSCIUTTO,

SPORT:

SALTO – wł. salto
TRAMPOLINA – wł. trampolino

INNE

BUFON – wł. buffone, błazen,
MAFIA, wł. mafia
PAPARAZZO, wł. paparazzo – zawodowy fotograf skandali;

a Wy jakie włoskie zapożyczenia znacie? Zróbmy burzę mózgów!