Włoskie święta (Natale) to nie tylko tradycyjna babka zwana panettone, ale także cinepanettone! Niestety nie jest to kolejna wariacja kulinarna Włochów, a fenomen włoskich komedii bożonarodzeniowych. Neologizm ten nacechowany pejoratywnie został wprowadzony w 1997 roku przez dziennikarzy, którzy termin ten łączyli przede wszystkim z komediami w których występowali aktorzy Boldi i De Sica. Filmy te łączy wspólny mianownik: powtarzalność fabuły i sytuacji, bazowanie się na stereotypach, wulgaryzmy, tani humor, konsumpcjonizm.
Poniżej wybraliśmy cztery fragmenty wraz z krótkim wyjaśnieniem najtrudniejszych wyrażeń, uwaga! pojawią się włoskie wulgaryzmy!
Pierwszy omawiany film to „Vacanze di Natale” z 1983 roku, reżyseria Carlo Vanzina.
Modi di dire nella scena di Cortina: ●Peso a valle e lo sci a monte
●Falla finita! (<daj spokój, zakończ to>) ●Li mortacci tua!\’tacci tua! (i morti, i defunti (come imprecazione) )
●Mio fratello è uno scassapalle (=rompipalle)
●Sono due bei tortelloni in umido! (=Noiosi, pantofolari)
●Non mi far cascare! (cadere)
●Un ometto
Stereotipi degli italiani di Milano:
●Snob (quando dicono che non sono venuti in montagna per pattinare ma per fare la bella vita)
●Egoisti
●Arroganti
●Noiosi
●Attenti ai soldi, calcolatori
Modi di dire e volgarismi nella seconda scena: ●Vattelo a piglia’ nel cul*! (=vaffanculo, ***volgare) ●Due palle! (=che noia, che seccatura) ●Mi hai dato una pizza (dare uno schiaffo a qualcuno, <spoliczkować>) ●Hai fatto molto colpo su di lui! (fare colpo <zrobić wrażenie, podrywać>) ●Ti vorrebbe …scopare\ trombare! (rapporto sessuale <uprawiać seks> **volgare)
Modi di dire e volgarismi nella terza scena: ●Mi becca, beccare qualcuno a fare qualcosa (<przyłapał mnie>) ●l’ho fregato! (fregare qualcuno, <oszukać kogoś>) ●sozzo/ zozzo (sporcaccione, <łobuz>) ●burino (persona grezza <prostak>)
Stereotipi del tipico italiano di Roma: ●Caloroso ●Traditore ●Rumoroso ●Spiritoso, molto divertente ● esuberante
Modi di dire e volgarismi nella quarta scena: ●Fare una trombata (rapporto sessuale, <uprawiać seks> **volgare) ●È stato un misunderstanding (incomprensione) ●Siamo stati vittime di un terribile qui pro quo (equivoco) ●Giusto una puntina (molto poco) ●Mi hai rotto i coglioni (irritare, infastidire **volgare) ●Sono una merda (<jestem do dup*> **volgare) ●Che ti strilli?? verbo: strillare, urlare (<krzyczeć, piszczeć>)
Zapraszam do obejrzenia całego webinaru prowadzonego przez Marikę i Riccardo!
„Sicilian Ghost Story” z 2017 roku, baśń z elementami dramatu, dzieło Fabio Grassadonia i Antonio Piazza.
Sicilian Ghost Story to film o małej sycylijskiej wioseczce (un piccolo paese siciliano), na pograniczu lasu (ai margini di un bosco), w której mieszka Giuseppe (Gaetano Fernandez). Ten 13 -letni chłopiec (un ragazzino di tredici anni) pewnego dnia znika (scompare). Luna (Julia Jedlikowska), zakochana w nim (innamorata di lui) koleżanka z klasy (una compagna di classe), postanawia odnaleźć go. Jest zmuszona wejść do mrocznego świata, który pochłonął Giuseppe. Tylko niezniszczalna miłość (indistruttibile amore) będzie w stanie wyzwolić go z otchłani ciemności.
Fabio i Antonio przedstawili w filmie świat wyłącznie (prettamente) bajkowy (fiabesco), wplatając w fabułę sycylijską scenerię. Przeplatanie się ze sobą hipnotycznych obrazów zyskuje jeszcze bardziej na wartości odbiorczej dzięki zdjęciom fotografa Luca Bigazzi. Świat nadprzyrodzony (soprannaturale) miesza się z rzeczywistością (la realtà) pozostawiajac widza na granicy zachwytu.
Sicilian Ghost Story to przygoda na pograniczu jawy i snu, oglądnijcie zwiastun. A końca nie oczywiście Wam nie zdradzę, bo ominęło by Was to, co najlepsze.
Włochy to nie tylko pizza, ale także burzliwe uczucia i żarliwa miłość. Jeżeli chcecie zobaczyć prawdziwą włoską namiętność i przy okazji spędzić dwie godziny z językiem włoskim, polecam Wam film Trzy metry nad niebem (Tre metri sopra il cielo) z 2004 roku, który jest ekranizacją powieści Federica Moccia, o tym samym tytule.
Fabuła stara jak świat, Babi (Katy Sunders) dziewczyna z dobrego domu, grzeczna i ułożona córka, wzorowa uczennica, poznaje Stepa (Riccardo Scamarcio), typowego łobuza, „niegrzecznego chłopca”, który ciągle szuka kłopotów. Jak to w życiu bywa, przeciwieństwa przyciągają się (gli opposti si attraggono), młodzi zakochują się w sobie szaleńczo. Miłość sprawia, że on łagodnieje, zaś ona nabiera odwagi i apetytu na życie. Wraz z namiętnością, miedzy dwojgiem zakochanym rodzi się zaufanie, efektem czego jest ujawnienie przez PRZYSTOJNEGO głównego bohatera pewnego sekretu…
Nie będę Wam jednak zdradzała szczegółów. Przekonajcie się sami, o co w tym wszystkim chodzi:)
Zachęcam do obejrzenia filmu każdemu, bez względu na poziom znajomości języka. Tre metri sopra il cielo jest wyzwaniem, ponieważ dialogi są szybkie, pełne emocji i naturalne. Jak dla mnie, zarówno książka, jak i film wypadły rewelacyjnie! Nie ograniczajcie się więc jedynie do ekranizacji, najlepiej poświęćcie czas na jedno i drugie. Będziecie mogli porównać, czy reżyser wiernie przeniósł powieść na szklany ekran.
Zanim włączycie pilota, przeczytajcie kilka całuśnych słówek, które pozwolą Wam wczuć się w fabułę:
