Włoskie święta (Natale) to nie tylko tradycyjna babka zwana panettone, ale także cinepanettone! Niestety nie jest to kolejna wariacja kulinarna Włochów, a fenomen włoskich komedii bożonarodzeniowych. Neologizm ten nacechowany pejoratywnie został wprowadzony w 1997 roku przez dziennikarzy, którzy termin ten łączyli przede wszystkim z komediami w których występowali aktorzy Boldi i De Sica. Filmy te łączy wspólny mianownik: powtarzalność fabuły i sytuacji, bazowanie się na stereotypach, wulgaryzmy, tani humor, konsumpcjonizm.
Poniżej wybraliśmy cztery fragmenty wraz z krótkim wyjaśnieniem najtrudniejszych wyrażeń, uwaga! pojawią się włoskie wulgaryzmy!
Pierwszy omawiany film to „Vacanze di Natale” z 1983 roku, reżyseria Carlo Vanzina.
Modi di dire nella scena di Cortina: ●Peso a valle e lo sci a monte
●Falla finita! (<daj spokój, zakończ to>) ●Li mortacci tua!\’tacci tua! (i morti, i defunti (come imprecazione) )
●Mio fratello è uno scassapalle (=rompipalle)
●Sono due bei tortelloni in umido! (=Noiosi, pantofolari)
●Non mi far cascare! (cadere)
●Un ometto
Stereotipi degli italiani di Milano:
●Snob (quando dicono che non sono venuti in montagna per pattinare ma per fare la bella vita)
●Egoisti
●Arroganti
●Noiosi
●Attenti ai soldi, calcolatori
Modi di dire e volgarismi nella seconda scena: ●Vattelo a piglia’ nel cul*! (=vaffanculo, ***volgare) ●Due palle! (=che noia, che seccatura) ●Mi hai dato una pizza (dare uno schiaffo a qualcuno, <spoliczkować>) ●Hai fatto molto colpo su di lui! (fare colpo <zrobić wrażenie, podrywać>) ●Ti vorrebbe …scopare\ trombare! (rapporto sessuale <uprawiać seks> **volgare)
Modi di dire e volgarismi nella terza scena: ●Mi becca, beccare qualcuno a fare qualcosa (<przyłapał mnie>) ●l’ho fregato! (fregare qualcuno, <oszukać kogoś>) ●sozzo/ zozzo (sporcaccione, <łobuz>) ●burino (persona grezza <prostak>)
Stereotipi del tipico italiano di Roma: ●Caloroso ●Traditore ●Rumoroso ●Spiritoso, molto divertente ● esuberante
Modi di dire e volgarismi nella quarta scena: ●Fare una trombata (rapporto sessuale, <uprawiać seks> **volgare) ●È stato un misunderstanding (incomprensione) ●Siamo stati vittime di un terribile qui pro quo (equivoco) ●Giusto una puntina (molto poco) ●Mi hai rotto i coglioni (irritare, infastidire **volgare) ●Sono una merda (<jestem do dup*> **volgare) ●Che ti strilli?? verbo: strillare, urlare (<krzyczeć, piszczeć>)
Zapraszam do obejrzenia całego webinaru prowadzonego przez Marikę i Riccardo!
„Sicilian Ghost Story” z 2017 roku, baśń z elementami dramatu, dzieło Fabio Grassadonia i Antonio Piazza.
Sicilian Ghost Story to film o małej sycylijskiej wioseczce (un piccolo paese siciliano), na pograniczu lasu (ai margini di un bosco), w której mieszka Giuseppe (Gaetano Fernandez). Ten 13 -letni chłopiec (un ragazzino di tredici anni) pewnego dnia znika (scompare). Luna (Julia Jedlikowska), zakochana w nim (innamorata di lui) koleżanka z klasy (una compagna di classe), postanawia odnaleźć go. Jest zmuszona wejść do mrocznego świata, który pochłonął Giuseppe. Tylko niezniszczalna miłość (indistruttibile amore) będzie w stanie wyzwolić go z otchłani ciemności.
Fabio i Antonio przedstawili w filmie świat wyłącznie (prettamente) bajkowy (fiabesco), wplatając w fabułę sycylijską scenerię. Przeplatanie się ze sobą hipnotycznych obrazów zyskuje jeszcze bardziej na wartości odbiorczej dzięki zdjęciom fotografa Luca Bigazzi. Świat nadprzyrodzony (soprannaturale) miesza się z rzeczywistością (la realtà) pozostawiajac widza na granicy zachwytu.
Sicilian Ghost Story to przygoda na pograniczu jawy i snu, oglądnijcie zwiastun. A końca nie oczywiście Wam nie zdradzę, bo ominęło by Was to, co najlepsze.
Święta bez choinki i pierników to nie święta! Ale do pełni świątecznej magii brakuje czegoś jeszcze. Przed Wami krótki opis świątecznego klasyka, który od ponad 20 lat tak samo śmieszy ludzi na całym świecie…
Chicago. Una numerosa famiglia americana decide di trascorre le festività natalizie in Francia, ma la sveglia non suona e così nella fretta di partire si dimenticano a casa Kevin, il più piccolo dei loro figli che era in castigo in soffitta
All’inizio si diverte un mondo, ma poi comincia a preoccuparsi, soprattutto quando giungeranno a fargli visita due ladri, Harry e Marv, alquanto maldestri e malvagi, intenzionati a svaligiare la casa dei McCallister, ma Kevin li sistemerà per le feste.
Per contrastare i due, Kevin sparge per la casa una lunga serie di trappole: scalini con acqua gelata, maniglie roventi alle porte, lanciafiamme che si azionano all’apertura delle porte, un chiodo nella scala del seminterrato, macchinine e palline dell’albero di Natale sparse in casa, barattoli di vernice gettati giù dalle scale e la tarantola di uno dei suoi fratelli!
Riuscirà a fermarli prima del ritorno della famiglia a casa? „Questa è la mia casa, devo difenderla!” *
I co? Czy wiecie o czym mowa? Oczywiście o filmie Kevin sam w domu, włoskie tłumaczenie tytułu to MAMMA, HO PERSO L’AEREO. Dla tych, co nie znają fabuły, krótkie streszczenie: Rodzina McCallisterów zamierza spędzić Święta Bożego Narodzenia we Francji. Jednak w dniu wyjazdu omal nie spóźniają się na samolot. Zamieszanie z tym związane skutkuje pozostawieniem Kevina- ośmioletniego chłopca samego. Musi on od tej pory odnaleźć się w wielkiej rezydencji i chronić jej przed dwoma złodziejami, którzy czyhają tuż za rogiem.
Z filmu można wysnuć kilka ciekawych wniosków, jak uchronić się przed świątecznymi włamaniami i być może ciężko byłoby zastosować wszystkie fortele Kevina, to kilka rad może okazać się cennych.
zostaw włączone przynajmniej jedno lub kilka świateł (lascia una o più luci accese), da to złudzenie, że ktoś jest w domu
pozostaw włączone światełka, lub lampy na wejściach (i punti di accesso), oświetlenie zewnętrzne (illuminazione esterna) jest bardzo istotne
pozostań w kontakcie z sąsiadami (i vicini di casa) i pomagajcie sobie nawzajem (reciprocamente), umówcie sie na odbieranie sobie chociażby na opróżnianie skrzynki na listy ( vuotare lacassetta delle lettere)
nie opowiadaj zbyt dużo o swoich planach podróży w mediach społecznościowych (non raccontare troppo i tuoiprogrammi di viaggio sui social)
przed wyjazdem zamknij dobrze wszystkie okna i drzwi (chiudere tutte le porte e finestre)
nie zostawiaj informacji o tym, że wyjechałeś na automatycznej sekretarce (sulla segreteria telefonica)
unikaj ukrywania klucza od domu pod wycieraczką (evitare di nascondere le chiavi di casa sotto lo zerbino), za wazonem (dietro vasi per i fiori) etc.
Ale żeby nie było tak poważnie, na osłodę jedna z ulubionych scen z filmu, na święta na pewno będziecie mieli okazję zobaczyć cały:)
Macie dylemat na co wybrać się do kina? A może trochę morskich klimatów?
Piraci z Karaibów: Zemsta Salazara (Pirati dei Caraibi – La vendetta di Salazar) to piąta już cześć z tej sagi. Obok przeboju kasowego Joachima Rønninga i Espena Sandberga nie można przejść obojętnie, bowiem na wielkim ekranie pojawią się m.in Javier Bardema, Kaya Scodelario, Geofrrey Rush, Oralndo Bloom i oczywiście Joanny Deep.
Jaka jest tym razem fabuła? Otóż, załoga truposzy (la flotta di marinai fantasma) dowodzona przez (capitanare da) przerażającego (temibile) Armado Salazar zamierza oczyścić morza ze wszystkich piratów, zniszczyć wszystkie statki(tutti i vascelli), które afiszują się ze swoją piracką flagą. Salzarowi udaje się uciec z Diabelskiego Trójkąta, aby wprowadzić swój plan w życie. Na drodze stanie mu jednak Jack Sparrow, który, aby powstrzymać gniew Salzara, będzie musiał odnaleźć legendarny (leggendario)trójząb Posejdona (tridente di Poseidone). Jednak, aby go znaleźć będzie zmuszony współpracować z genialną (brillante) i fascynujaca (affascinante) Cariną Smyth oraz zdecydowanym (risoluto) Henry Tuner młodym marynarzem (marinaio)królewskiej floty. Oczywiście nie zabraknie postaci Kapitana Barbossa (capitano), bez którego trudno wyobrazić sobie film.
Prze oczami będą Wam łopotać pirackie bandery: la bandiera nera con teschio e ossa, przepływać statki, przechadzać się umarlaki. Reżyserzy nie oszczędzą Wam scen zapierających tchu, a szczegóły będą dopracowane perfekcyjnie. Wszyscy miłośnicy rabusiów morskich napatrzą się na nich i na pirackie floty do woli.
Jolly Roger Po włosku nazwa jest ciut dłuższa:la bandiera nera con teschio e ossa . Jej znaczenie to nic innego jak czaszka i piszczelami na czarnym tle. Jak doskonale wiecie za jej pomocą można było identyfikować się z innymi rabusiami morskimi.
Czy piąta część dorówna poprzednim? Recenzje są różnie, te polskie nie zostawiają na filmie suchej nitki. Te chociażby włoskie są bardziej łaskawe. Dajcie znać po seansie. Jestem ciekawa Waszych opinii.
Czternaście lat temu, na ekranach pojawił się film, który ciężko zapomnieć. Przynajmniej raz w roku trzeba do niego wrócić, najlepiej teraz, gdy tak łatwo o gorszy nastrój. „Pod słońcem Toskanii” – bo o nim mowa, to uroczy, optymistyczny, radosny film …o życiu.
Opowiada historię Franczeski, amerykańskiej pisarki (una scrittrice americana), która znalazła się w nieciekawej sytuacji osobistej. Niedawny rozwód(un divorzio) dał się jej we znaki. Oprócz męża straciła również dom. Na pocieszenie dostała od najdroższej przyjaciółki bilet lotniczy (un biglietto aereo) do Toskanii. Początkowo wahała się, w ostateczności zdecydowała się na oderwanie od rzeczywistości i lot do Włoch. Ale to nie wszystko! Jej słoneczna historia zaczyna się wraz z chwilą, gdy pod wpływem impulsu kupiła starą i zaniedbaną willę „Bramasole” w miejscowości pod Cortoną.
Ponieważ dom czasy świetności miał dawno za sobą, koniecznością był remont. W przywracaniu mu dawnego blasku bezcenna okazała się trójka polskich robotników. Tak oto trzech emigrantów i Franczeskę zaczyna łączyć przyjaźń, którą bez wątpienia umacniają kulinarne eksperymenty z włoską kuchnią.
W całej fabule nie może zabraknąć wątku miłosnego i przystojnego Włocha. A wszystko uzupełnia iście bajkowa sceneria, piękne krajobrazy i niezwykła atmosfera całego filmu.
113 minut później będziecie z całą pewnością chcieli odwiedzić Toskanię i pokąpać się w promieniach włoskiego słońca.
Krótki opis po włosku i błyskawiczny zwiastun.
La vita di Frances Mayes, scrittrice di San Francisco da poco divorziata, è sull’orlo di una svolta tanto inattesa quanto desiderata.
L’amica Patti, sperando di scuotere Frances dallo stato di apatia e depressione in cui è piombata in seguito alla separazione dal marito, le offre in regalo un viaggio di dieci giorni in Toscana.
E qui, sotto il sole di Toscana, accade l’imprevedibile: con una decisione del tutto impulsiva Frances acquista una villa abbandonata e fatiscente, ignara del fatto che questo gesto la catapulterà in una vita completamente nuova.
